... Εγώ πάντως, θα έστηνα στον κάβο του Αγίου Φωκά, δίπλα στον παλιό φάρο, μια μεγάλη εξέδρα και πάνω της το άγαλμα του παριανού ψαρά με τα μανίκια του ανασηκωμένα ως τους αγκώνες και ξυπόλητο να δείχνει κατά τις δυο πόρτες και λίγο πιο κάτω, εκεί που κείτεται το κουφάρι του Σάμινα. Να καλωσορίζει τα πλεούμενα καθώς μπαίνουν στο λιμάνι, και να θυμίζει σ\' όλους, πως σ\' αυτό το μικρό τόπο υπάρχουν ακόμα και θα υπάρχουν άνθρωποι με ψυχή και ανθρωπιά. Και να βγαίνουν οι επιβάτες στο κατάστρωμα και με μια κίνηση της κεφαλής να αποδίδουν τιμή σ\' αυτούς που τους ανέδειξαν οι πράξεις τους. Και να περνάω κι εγώ και να καμαρώνω που γεννήθηκα και μεγάλωσα στον ίδιο τόπο μ\' αυτούς τους απλούς ανθρώπους, μ\' αυτούς τους ηρωικούς ανθρώπους...